ನೆನಪಿನ ಪಯಣ-05
ಅಸಲಿಗೆ ಕಾಲ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಮರೆಸುತ್ತದೆ ಎಂಬುದು ಪೂರ್ತಿ ನಿಜವಲ್ಲ. ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಮಸುಕಾಗಿಸುತ್ತದೆ ಅಷ್ಟೆ. ಎಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ನೆನಪುಗಳು ಮೂಟೆ ಕಟ್ಟಲ್ಪಟ್ಟು ಯಾವುದೋ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯೊಳಗೆ ಕೂಡಿ ಹಾಕಿ ಬೀಗ ಹಾಕಿದ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿರುತ್ತದೆ. ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ವಿಚಾರಗಳೂ ಆ ಬೀಗವನ್ನು ತೆಗೆಯಬಲ್ಲುದು. ಆ ಬೀಗ ಕೈಗಳು ಯಾವುವು ಗೊತ್ತಾ?
ಯಾವತ್ತೋ ಕೇಳಿದ ಹಾಡಿನ ಸಾಲುಗಳು, ಯಾರ ಜೊತೆಗೋ ನೋಡಿದ ಸಿನಿಮಾದ ದೃಶ್ಯಗಳು, ಯಾರೋ ಸ್ನೇಹಿತ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಡೈಲಾಗುಗಳು, ಯಾವುದೋ ಹೋಟೆಲಲ್ಲಿ ದಿನಾ ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದ ಕೂರ್ಮಾದ ಘಾಟು ಪರಿಮಳ, ಯಾರೋ ಮುಡಿದು ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಮಲ್ಲಿಗೆಯದ್ದೋ, ಸಂಪಿಗೆಯದ್ದೋ ಪರಿಮಳ, ಯಾವುದೋ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ನಿಮಗಿಷ್ಟವಾದ ಯಾವುದೋ ಕ್ವೋಟ್ ಗಳು....
ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವುದಕ್ಕೂ ನಿಮ್ಮ ಹಳೆಯ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಬಡಿದೆಬ್ಬಿಸುವ ಶಕ್ತಿಯಿದೆ. ಇದಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ಗ್ರೂಪೇ ಸಾಕ್ಷಿ. ಯಾವುದೋ ಡೈಲಾಗು ಕೇಳಿದಾಗ, ಯಾರದ್ದೋ ಫೋಟೋ ನೋಡಿದಾಗ.. ನಿಮಗೆ ಹಳೆಯದೆಲ್ಲಾ ನೆನಪಾಗುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ನೆನಪನ್ನು ಬಿಡಿಸಿಡಲು ಒಂದು ವಾಹಕ ಅಥವಾ ಕೀಲಿ ಕೈ ಬೇಕು ಅಷ್ಟೆ.
ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ಸಂದರ್ಭ ಹಿಟ್ ಆದ ಕಹೋ ನಾ ಪ್ಯಾರ್ ಹೇ, ದಿಲ್ ತೋ ಪಾಗಲ್ ಹೈ, ಕುಚ್ ಕುಚ್ ಹೋತಾ ಹೈ, ಇಷ್ಕ್, ಎ, ಚಂದ್ರಮುಖಿ, ಪ್ರಾಣಸಖಿ, ಟೈಟಾನಿಕ್, ಪ್ಯಾರ್ ತೋ ಹೋನಾ ಹೀ ಥಾ, ಬಾರ್ಡರ್... ಹೀಗೆ ಸಾಲು ಸಾಲು ಸಿನಿಮಾಗಳು ಕಾಲೇಜು ದಿನಗಳನ್ನೇ ನೆನಪಿಸುತ್ತದೆ. ನಾನಂತೂ ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಬಹಳಷ್ಟು ಸಿನಿಮಾಗಳನ್ನು ಆಗ ಟಾಕೀಸಿಗೆ ಹೋಗಿ ನೋಡಿದ್ದಲ್ಲ. ನಂತರದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಸಿಡಿಯಲ್ಲಿ ನೋಡಿದ್ದು. ಆದರೆ ಈ ಸಿನಿಮಾಗಳ ಹವಾ ಕಾಲೇಜು ಪರಿಸರದಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ ಇತ್ತು. ಅದರಲ್ಲೂ ಕಹೋ ನಾ ಪ್ಯಾರ್ ಹೇ ಹಾಗೂ ಬಾರ್ಡರ್ ಸಿನಿಮಾ ವಾರಗಟ್ಟಲೆ ಸೆಂಟ್ರಲಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದ ನೆನಪು.
ಫೈನಲ್ ಇಯರಿನಲ್ಲಿ ಕಿಂಗ್ ಸೈಝ್ ನೋಟ್ ಪುಸ್ತಕದ ರ್ಯಾಪರಿನಲ್ಲಿ ಹೃತಿಕ್ ರೋಷನಿನದ್ದೇ ಫೋಟೋಗಳು, ಅವನ ಮಸಲ್ಸ್ ಫೋಟೋಗಳು ತುಂಬಾ ವೈರಲ್ ಆಗಿದ್ದವು ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಫೋಟೋಗಳ ಮೂಲಕ.
ಸಂದೇಸೇ ಆತೇ ಹೇ...., ಇಕ್ ಪಲ್ ಕಾ ಜೀನಾ, ದಿಲ್ ಮೇರಾ ಹರ್ ಬಾರ್ ಹೈ, ದಿಲ್ ಚುರಾಯಿ ಮೇರಾ ಕಿಸ್ನೇ ಓ ಸನಂ, ಹೇ ಜಾತೇ ಹುವೆ ಲಮ್ಹೇ...ಝರ ಟೆಹರೋ... ಮನಸೇ ಓ ಮನಸೇ..., ಸುಮ್ ಸುಮ್ನೇ ನಗ್ತಾಳೆ.., ಅಜ್ ನಬೀ ಮುಜ್ಕೋ ಇತ್ನಾ... ಹೀಗೆ ಹೀಗೆ ಸಾಲು ಸಾಲು ಹಾಡುಗಳು ಆ ಕಾಲದ್ದೇ...
ರವೀಂದ್ರ ಕಲಾ ಭವನದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಇದ್ದರೂ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬರ್ತಾ ಇದ್ದ ಆರ್ಕೇಸ್ಟ್ರಾ ತಂಡ ರಾಜೇಶ್ ವಾಯ್ಸ್ ಆಫ್ ಮ್ಯೂಸಿಕ್ ಅಥವಾ ರವೀಂದ್ರ ಪ್ರಭು ತಂಡದವರ ಹಾಡು. ಅವರ ಜೊತೆ ನಮ್ಮ ಕಾಲೇಜಿನವರೂ ಧ್ವನಿ ಗೂಡಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಆಗ ಸಭಾಂಗಣದಲ್ಲಿ ಕೇಳಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಕಿರುಚಾಟ, ಅವರ ಮೇಲೆ ರಾಕೆಟ್ ದಾಳಿ ಆಗುತ್ತಿದ್ದದ್ದು, ಕೊನೆ ಕೊನೆಗೇ ಗೋಡೆಯ ಪ್ಲಾಸ್ಟರಿಂಗ್ ಕಿತ್ತು ಫ್ಯಾನಿಗೆ ಎಸೆದು ಅದು ಕ್ಷಿಪಣಿ ದಾಳಿ ಥರ ಚೂರು ಚೂರಾಗಿ ಸಭಾಂಗಣದಲ್ಲಿ ಚೆಲ್ಲಾಪಿಲ್ಲಿಯಾಗುತ್ತಿದ್ದುದು.... ಸಭಾಂಗಣದಲ್ಲಿ ಮೂಲಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ ಗುಂಪೊಂದು ಒಂದೇ ಸ್ವರದಲ್ಲಿ .... ಎಂಚಿ ಸಾವ್ ಯಾ.... ಅಂತ ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ದದ್ದೆಲ್ಲ ಹಚ್ಚಹಸಿರಾಗಿ ನೆನಪಿದೆ.
ಅದೇ ವೇದಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಸುಶೀಲ್ ಮತ್ತಿತರರು ಮಾಡಿದ್ದ ಮಾರ್ ಕಣ್ಣು ಹೋರಿ ಮ್ಯಾಲೇ, ಕಲರ್ ಕಲರ್ ಕಲರ್, ಮೇರಿ ಕ್ವಾಬೋ ಮೇಜೋ ಆಯೇ.... ಹೀಗೆ ಹಲವು ನೃತ್ಯಗಳು ಯಾವತ್ತೂ ನೆನಪಿರುತ್ತದೆ. ಆ ಹಾಡನ್ನು ಎಲ್ಲಿಯಾದರೂ ಕೇಳಿದ ತಕ್ಷಣ ಸಿನಿಮಾ ರೀಲಿನಂತೆ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಪುನರಾವರ್ತನೆ ಆಗುತ್ತದೆ....
ಚೆಂದದ ನೆನಪಿರಬಹುದು, ವಿಷಾದದ ನೆನಪಿರಬಹುದು ಹಾಡು, ಬಣ್ಣ, ಧ್ವನಿ, ಫೋಟೋ, ರಾಗ, ಪರಿಮಳ ಎಲ್ಲವೂ ಒಂದೊಂದು ದ್ಯೋತಕಗಳು.... ಹಳತನ್ನೆಲ್ಲ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಕಾಡುವಂತೆ ಮಾಡುವ ಶಕ್ತಿಗಳು. ವ್ಯಕ್ತವಾದ, ವ್ಯಕ್ತವಾಗದ ಭಾವಗಳಿಗೆ, ಹಂಚಿಕೊಂಡ, ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳದ ಮಾತುಗಳಿಗೆ, ಮರೆತ ಅಥವಾ ಮರೆಯಲು ಯತ್ನಿಸಿದ ಘಟನೆಗಳಿಗೆ ಮತ್ತೆ ಜೀವ ತುಂಬಿ ಧುತ್ತನೆ ಎದುರು ತಂದು ನಿಲ್ಲಿಸಬಲ್ಲವು...
-ಕೆಎಂ.
ಅಸಲಿಗೆ ಕಾಲ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಮರೆಸುತ್ತದೆ ಎಂಬುದು ಪೂರ್ತಿ ನಿಜವಲ್ಲ. ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಮಸುಕಾಗಿಸುತ್ತದೆ ಅಷ್ಟೆ. ಎಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ನೆನಪುಗಳು ಮೂಟೆ ಕಟ್ಟಲ್ಪಟ್ಟು ಯಾವುದೋ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯೊಳಗೆ ಕೂಡಿ ಹಾಕಿ ಬೀಗ ಹಾಕಿದ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿರುತ್ತದೆ. ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ವಿಚಾರಗಳೂ ಆ ಬೀಗವನ್ನು ತೆಗೆಯಬಲ್ಲುದು. ಆ ಬೀಗ ಕೈಗಳು ಯಾವುವು ಗೊತ್ತಾ?
ಯಾವತ್ತೋ ಕೇಳಿದ ಹಾಡಿನ ಸಾಲುಗಳು, ಯಾರ ಜೊತೆಗೋ ನೋಡಿದ ಸಿನಿಮಾದ ದೃಶ್ಯಗಳು, ಯಾರೋ ಸ್ನೇಹಿತ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಡೈಲಾಗುಗಳು, ಯಾವುದೋ ಹೋಟೆಲಲ್ಲಿ ದಿನಾ ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದ ಕೂರ್ಮಾದ ಘಾಟು ಪರಿಮಳ, ಯಾರೋ ಮುಡಿದು ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಮಲ್ಲಿಗೆಯದ್ದೋ, ಸಂಪಿಗೆಯದ್ದೋ ಪರಿಮಳ, ಯಾವುದೋ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ನಿಮಗಿಷ್ಟವಾದ ಯಾವುದೋ ಕ್ವೋಟ್ ಗಳು....
ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವುದಕ್ಕೂ ನಿಮ್ಮ ಹಳೆಯ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಬಡಿದೆಬ್ಬಿಸುವ ಶಕ್ತಿಯಿದೆ. ಇದಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ಗ್ರೂಪೇ ಸಾಕ್ಷಿ. ಯಾವುದೋ ಡೈಲಾಗು ಕೇಳಿದಾಗ, ಯಾರದ್ದೋ ಫೋಟೋ ನೋಡಿದಾಗ.. ನಿಮಗೆ ಹಳೆಯದೆಲ್ಲಾ ನೆನಪಾಗುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ನೆನಪನ್ನು ಬಿಡಿಸಿಡಲು ಒಂದು ವಾಹಕ ಅಥವಾ ಕೀಲಿ ಕೈ ಬೇಕು ಅಷ್ಟೆ.
ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ಸಂದರ್ಭ ಹಿಟ್ ಆದ ಕಹೋ ನಾ ಪ್ಯಾರ್ ಹೇ, ದಿಲ್ ತೋ ಪಾಗಲ್ ಹೈ, ಕುಚ್ ಕುಚ್ ಹೋತಾ ಹೈ, ಇಷ್ಕ್, ಎ, ಚಂದ್ರಮುಖಿ, ಪ್ರಾಣಸಖಿ, ಟೈಟಾನಿಕ್, ಪ್ಯಾರ್ ತೋ ಹೋನಾ ಹೀ ಥಾ, ಬಾರ್ಡರ್... ಹೀಗೆ ಸಾಲು ಸಾಲು ಸಿನಿಮಾಗಳು ಕಾಲೇಜು ದಿನಗಳನ್ನೇ ನೆನಪಿಸುತ್ತದೆ. ನಾನಂತೂ ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಬಹಳಷ್ಟು ಸಿನಿಮಾಗಳನ್ನು ಆಗ ಟಾಕೀಸಿಗೆ ಹೋಗಿ ನೋಡಿದ್ದಲ್ಲ. ನಂತರದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಸಿಡಿಯಲ್ಲಿ ನೋಡಿದ್ದು. ಆದರೆ ಈ ಸಿನಿಮಾಗಳ ಹವಾ ಕಾಲೇಜು ಪರಿಸರದಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ ಇತ್ತು. ಅದರಲ್ಲೂ ಕಹೋ ನಾ ಪ್ಯಾರ್ ಹೇ ಹಾಗೂ ಬಾರ್ಡರ್ ಸಿನಿಮಾ ವಾರಗಟ್ಟಲೆ ಸೆಂಟ್ರಲಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದ ನೆನಪು.
ಫೈನಲ್ ಇಯರಿನಲ್ಲಿ ಕಿಂಗ್ ಸೈಝ್ ನೋಟ್ ಪುಸ್ತಕದ ರ್ಯಾಪರಿನಲ್ಲಿ ಹೃತಿಕ್ ರೋಷನಿನದ್ದೇ ಫೋಟೋಗಳು, ಅವನ ಮಸಲ್ಸ್ ಫೋಟೋಗಳು ತುಂಬಾ ವೈರಲ್ ಆಗಿದ್ದವು ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಫೋಟೋಗಳ ಮೂಲಕ.
ಸಂದೇಸೇ ಆತೇ ಹೇ...., ಇಕ್ ಪಲ್ ಕಾ ಜೀನಾ, ದಿಲ್ ಮೇರಾ ಹರ್ ಬಾರ್ ಹೈ, ದಿಲ್ ಚುರಾಯಿ ಮೇರಾ ಕಿಸ್ನೇ ಓ ಸನಂ, ಹೇ ಜಾತೇ ಹುವೆ ಲಮ್ಹೇ...ಝರ ಟೆಹರೋ... ಮನಸೇ ಓ ಮನಸೇ..., ಸುಮ್ ಸುಮ್ನೇ ನಗ್ತಾಳೆ.., ಅಜ್ ನಬೀ ಮುಜ್ಕೋ ಇತ್ನಾ... ಹೀಗೆ ಹೀಗೆ ಸಾಲು ಸಾಲು ಹಾಡುಗಳು ಆ ಕಾಲದ್ದೇ...
ರವೀಂದ್ರ ಕಲಾ ಭವನದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಇದ್ದರೂ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬರ್ತಾ ಇದ್ದ ಆರ್ಕೇಸ್ಟ್ರಾ ತಂಡ ರಾಜೇಶ್ ವಾಯ್ಸ್ ಆಫ್ ಮ್ಯೂಸಿಕ್ ಅಥವಾ ರವೀಂದ್ರ ಪ್ರಭು ತಂಡದವರ ಹಾಡು. ಅವರ ಜೊತೆ ನಮ್ಮ ಕಾಲೇಜಿನವರೂ ಧ್ವನಿ ಗೂಡಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಆಗ ಸಭಾಂಗಣದಲ್ಲಿ ಕೇಳಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಕಿರುಚಾಟ, ಅವರ ಮೇಲೆ ರಾಕೆಟ್ ದಾಳಿ ಆಗುತ್ತಿದ್ದದ್ದು, ಕೊನೆ ಕೊನೆಗೇ ಗೋಡೆಯ ಪ್ಲಾಸ್ಟರಿಂಗ್ ಕಿತ್ತು ಫ್ಯಾನಿಗೆ ಎಸೆದು ಅದು ಕ್ಷಿಪಣಿ ದಾಳಿ ಥರ ಚೂರು ಚೂರಾಗಿ ಸಭಾಂಗಣದಲ್ಲಿ ಚೆಲ್ಲಾಪಿಲ್ಲಿಯಾಗುತ್ತಿದ್ದುದು.... ಸಭಾಂಗಣದಲ್ಲಿ ಮೂಲಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ ಗುಂಪೊಂದು ಒಂದೇ ಸ್ವರದಲ್ಲಿ .... ಎಂಚಿ ಸಾವ್ ಯಾ.... ಅಂತ ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ದದ್ದೆಲ್ಲ ಹಚ್ಚಹಸಿರಾಗಿ ನೆನಪಿದೆ.
ಅದೇ ವೇದಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಸುಶೀಲ್ ಮತ್ತಿತರರು ಮಾಡಿದ್ದ ಮಾರ್ ಕಣ್ಣು ಹೋರಿ ಮ್ಯಾಲೇ, ಕಲರ್ ಕಲರ್ ಕಲರ್, ಮೇರಿ ಕ್ವಾಬೋ ಮೇಜೋ ಆಯೇ.... ಹೀಗೆ ಹಲವು ನೃತ್ಯಗಳು ಯಾವತ್ತೂ ನೆನಪಿರುತ್ತದೆ. ಆ ಹಾಡನ್ನು ಎಲ್ಲಿಯಾದರೂ ಕೇಳಿದ ತಕ್ಷಣ ಸಿನಿಮಾ ರೀಲಿನಂತೆ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಪುನರಾವರ್ತನೆ ಆಗುತ್ತದೆ....
ಚೆಂದದ ನೆನಪಿರಬಹುದು, ವಿಷಾದದ ನೆನಪಿರಬಹುದು ಹಾಡು, ಬಣ್ಣ, ಧ್ವನಿ, ಫೋಟೋ, ರಾಗ, ಪರಿಮಳ ಎಲ್ಲವೂ ಒಂದೊಂದು ದ್ಯೋತಕಗಳು.... ಹಳತನ್ನೆಲ್ಲ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಕಾಡುವಂತೆ ಮಾಡುವ ಶಕ್ತಿಗಳು. ವ್ಯಕ್ತವಾದ, ವ್ಯಕ್ತವಾಗದ ಭಾವಗಳಿಗೆ, ಹಂಚಿಕೊಂಡ, ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳದ ಮಾತುಗಳಿಗೆ, ಮರೆತ ಅಥವಾ ಮರೆಯಲು ಯತ್ನಿಸಿದ ಘಟನೆಗಳಿಗೆ ಮತ್ತೆ ಜೀವ ತುಂಬಿ ಧುತ್ತನೆ ಎದುರು ತಂದು ನಿಲ್ಲಿಸಬಲ್ಲವು...
-ಕೆಎಂ.
0 Comments